เรือด
ก็หลังจากที่จะได้กลับบ้านแล้ว เร็วๆนี้ ผมก็ดีใจมากครับ (ก็ไม่ได้ว่าอังกฤษไม่ดีนะ แค่ผมซวยเอง) จะว่าไปผมเองก็มานั่งคิดนะ จะรีบกลับเร็วทำไม ใจนึงก็เสียดายนะ อุดส่าห์บอกพ่อแม่ไว้ว่า จะเอาเงินแสนมาอวด ที่ไหนได้ หายไปแสนกว่า กลับบ้านมาอย่างแสงสาหัดเลย เศร้าจริงๆ
ผมเองก็ไม่อยากจะอะไรกับเรื่องที่ว่าไปนะ เพราะว่าเราคิดเรื่องต่างๆไว้ แล้วบังเอิญมันผิดพลาด ก็ช่วยไม่ได้ เพราหลังจากนี้ไป จะมีเรื่องที่บังเอิญยิ่งกว่าเข้ามาผิดพลาดสุดๆ กว่านี้อีก ซึ่งผมเองก็ไม่เคยรู้เลยจะว่าไปเหตุผลที่กลับบ้าน ส่วนนึงก็มาจาก ที่พักส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีการย้ายเข้าออกเท่าไร ทำให้ไม่ค่อยมีที่พักดีๆเลย แล้วก็ต้องอยู่ระยะยาวอีก มีสัญญาอีก (ส่วนใหญ่ 6 เดือน) นอกจากนั้นอากาศหนาวมาก ทำให้ย้ายลำบาก หางานใหม่ก็ลำบากเพราะว่า ทำงานไม่นานก็กลับแล้ว มันเสียเวลาฝึกงานใหม่ ไม่คุ้มที่เขาจะเอาเราไปทำงานเลย ก็เลย กลับดีกว่า
เข้าเรื่องๆ ผมเองก็กลายเป๋นพ่อครัวไปเลย ช่วงนี้ ก็ทำอาหารเอง กินเอง สบายๆ ไม่คิดอะไรเท่าไรแล้ว รอวันฉันกลับบ้านเลยดีกว่าอิอิ เพราะว่าช่วงนี้ โรงเรียนปิด ก็เลยไม่รู้ทำอะไร อีกร้านเกย์นั้นก็ไม่ต้องไปแล้ว จะได้ไม่ต้องเจออีก (อย่างน้อยก็เจอแค่ที่พักล่ะว่ะ)
ก็นอนๆสบาย จู่ๆก็เห็นแมลงตัวเล็กๆ ตัวนึง คลานผ่าน ผมก็สงสัย ตัวอะไรกว่า สงสัยมาหาที่หลบหนาวมั้ง ผมก็เลยดีดไปที่ฮีทเตอร์เลย จะได้ร้อนๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ที่จริงก่อนหน้านี้ก็เห็นมาสักตัวสองตัวแล้วล่ะ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากมาย
ผมก็พักผ่อนจนอาการตัวร้อนเริ่มหายไป กลายเป็นตัวเป็นหืนๆแทนซะงั้น สงสัยว่าจะแพ้อากาศที่นี่แน่เลย เป็นนานล่ะ เป็นแผลด้วยบางจุด ก็เลยไปหาครีมมาทาๆหน่อย น่าจะดีกว่า
จนกระทั่งวันนึง ผมเริ่มสักเกตุว่า เจอตัวแมลงที่ว่านี่ ทุกวันเลย ไม่เว้นวันหยุดเลย ผมซักเริ่มสงสัยด้วย เพราะว่า ที่นอนมีรอยเลือดเป็นจุดๆ แผลตูมันจะเลือดไหลแบบนี้เลยหรอ แล้วก็คันเอามากๆด้วย บางคืนก็นอนแล้วสะดุ้งเหมือนมีอะไรมากัด แต่ก็ไม่เห็น ยุงก็ไม่มี ก็งงๆ เลยไปดูตามคราบเลือก ก็มีอยู่วงนึง มีเศษอะไรแปลกๆด้วยก็ไม่เข้าใจ
จู่ๆก็มีแมลงเดินออกมาอีก ผมก็รำคาญ ดีดทิ้งเลย แต่คราวนี้ดีดผิดแบบ เลยกลายเป็นบีบแมลงแล้วลากศพแมลงออกไป เท่านั้นล่ะ ผมแทบจะเป็น เชอร์ล็อคโฮม
สิ่งที่ปรากฏขึ้นมา เป็นหลักฐานสิ่งสุดท้าย ที่ผูกมัดคนร้ายเอาไว้เลย นั้นคือ รอยเลือดจากแมลง
ผมเห็นผมก็งงๆ แมลง มี เลือด ด้วย หรอ ???? มาคิดดู เลือดเราเต็มเตียง บางจุดมีอะไรแปลกๆด้วย (แมลงกินเลือดอยู่ แล้วก็เราขยับ ทับขยี้ยตาย)
เท่านั้นล่ะ ผมหาอินเตอร์เน็ตทันทีแต่ปันหาอยู่ที่ แมลงอะไรหว่า ผมเลยลองหาๆดู bug house bed หาไปหามาก็เจอชื่อแล้ว bedbug แมลงเตียง เลยไปหาชื่อไทย ก็พบว่าชื่อ "ตัวเรือด"
ผมหาข้อมูลทั้งทีครับ ก็คร่าวได้ วงจรชีพชีวิต (อันนี้ไม่สนใจ แต่มาสะดุดกับไข่ทีเป็นพันฟองนี่ล่ะ) ตายล่ะหว่า ดูข้อมูลต่อมา มันกินเลือดคนเป็นอาหารครับ แย่แล้วๆ ทำไงดี ผมเองก็เลยไปเอาเทปมาพันรอบๆเตียง กะว่ามันขึ้นมาไม่ได้แน่ๆ
เคยให้ที่ตลาดปลา เค้าเอาเทปมาพันรอบกล่องด้านใน กันจิ้งหรีด กระโดดออกมา มันก็กันได้จริงๆ เพราะว่ามันลื่นมาก เกาะไม่ได้ ผมก็เลยเอามาพันรอบเตียง สองชั้นเลย กะว่า ไม่มีแน่ๆ ผมก็จะได้นอนอย่างสบายใจ เพราะบังเอิญแปปเดียว ผมเห็นตัวเรือดที่ขอบเตียง พยายามปีกขึ้นมา แต่ติดเทปใสกันไว้อยู่ ผมเองก็สบายใจไปเยอะเลย นอนเลยดีกว่า
ลา ล้า ลา....... โอ๊ย!! ผมสะดุ้งขึ้นมากลางดึก เหมือนที่เป็นบ่อยๆ ผมรีบไปเปิดไฟพร้อมยกตัวขึ้นแล้วเปิดผ้าห่มทั้งที มีสามตัวครับ ผมสยองมากๆ หยิบเทปใสมาแปะ แล้วก็ปิดเอาไว้ ไม่ให้ไปไหน (ตอนแรกไม่กลัว เอามือดีด ตอนนี้ สยอง ไม่กล้ามามือจับแล้ว
นึงในตัวที่จับได้
ผมเลยนั้งเช็คดูรอบๆเตียงเลย ว่าเพราะอะไร จนรู้ว่า ผ้าห่มมันตกลงไปข้างๆเตียงข้างนึง ผมเลยเข้าใจล่ะ ดึงขึ้นมา แล้วเอาผ้าห่มมาพันรอบตัวแบบกุ้งพันอ้อยเลย โดยลืมไปว่า มันมีในผ้าห่ม (จบตรีเกียรนิยม คิดได้แค่นี้ล่ะ) เท่านั้นล่ะ สะดุ้งอีกรอบ ทันที
ผมลุกขึ้นคราวนี้ มันไม่ได้อยู่ที่เตียงอีกแล้ว แต่มันอยู่ที่ตัวเลย แทบจะร้อง ตูรู้แล้วว่าแกเป็นตัวแล้ว ทำไมไม่มีใครมาจับไปขังเลยอ่า ฮือ โยนผ้าห่มทิ้งไว้ข้างเตียงเลย ด้วยความเหนื่อยล้า บวกกับเป็นไข้อยู่ หลับอีกรอบ ตื่นมาอีกทีตอนเที่ยงวันเลย (12 ชม ติด แบบว่าเพลียจัด)
ผมรู้สึกตื่นรอบนี้ จะเป็นการตื่นที่สดชื่นจริงๆ รู้สึกหายเพลียอย่างแรง ไข้ก็หายไป แต่ก็งงทำไมผ้าห่มมันอยู่บนพื้นหว่า ก็เริ่มนึกออกตอนลุกขึ้นมา แล้วเจอตัวเรือด อีก2ตัววิ่งนี้อยู่ ผมนึกออกหมดแล้ว รีบฆ่าทิ้งทันที เลย แล้วผมก็ไม่นึกว่า คืนนั้นจะเป็นตื่นสุดท้าย ที่ผมได้นอนหลับ
คืนต่อมา ผมก็นึกอะไรไม่ออก นอกจากว่า ต้องไปหายาฆ่าแมลงก่อน ผมก็เลยไปถามเจ้าของหอดูว่ามีไม จะได้ไม่ต้องซื้อ แล้วก็บอกเขาไปเรื่องตัวเรือด แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไร เหมือนผมหาเรื่องออกจากหอเขาประมาณนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ขึ้นไปฉีดทั้งห้องเลย แล้วก็จัดการปิดห้องเลย
แล้วก็ออกจากบ้านมาเดินเที่ยวเลยหน่อย จะว่าไป คนปกติมา ก็มักไปเที่ยวก่อน ผมพึ่งจะได้ไปเที่ยว หอนาฬิกากับชิงเช้าเอง (Big ben & London Eye) แต่ก็ไม่ได้ขึ้นนะ มันแพงไปหน่อย (สุดท้ายก็โดนคนอื่นว่า ทำไมไม่ขึ้น แต่ผมก็เฉยๆอยู่ดี ไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไรนัก)
ก็กลับมาตอนเย็น เปิดหน้าต่างระบายอากาศหน่อย แล้วก็เปิดประตูด้วย อากาศเย็นๆเข้ามาแทนที่อย่างเร็ว แล้วก็ลงมาทำเค็กกินอร่อยๆ กินอาหารทำเอง พวกปลาอบเกลือ อบเครื่องเทศอย่างมีความสุข แล้วก็อาบน้ำ นอนหลับบนเตียงสบายๆ ที่จริงก็กลัวเรื่องยาฆ่าแมลงนะ แต่ที่นี่ ไม่ค่อยน่ากลัว เพราะกฎมันเยอะ ยาเลยไม่แรงมากนัก
ใช่ครับ ยามัน ไม่แรงเลย โอ๊ย สะดุ้งตื่นอีกแล้ว มันมาอีกแล้ว ผมแทบจะบ้าตาย ไม่คิดจะตายตามยาเลยหรอไง คราวนี้โยนทั้งหนอมถ้าผ้าห่มลงพื้นเลย เอาเทปมาติดที่เตียง ลากไปรอบเตียงเลย กะว่าตัวเล็กตัวน้อยติดหมดแน่ๆ ติดขึ้นมาเยอะมากครับ ผมตกใจมาก แบบว่าดิ้นกันเต็มเทปใสเลย (ตัวเล็กๆจะใสๆ เลยมองไม่ค่อยเลย ถ้ามันไม่เดิน)
โอย แทบจะบ้าตาย มันเกิดอะไรขึ้นกับเตียงตู ผมไม่ไหวแล้ว โทรมาแม่อีกรอบ หมายจะเร่งวันกลับบ้านให้เข้ามาอีก แต่ก็ปลอบใจว่า ทำไมไม่เอาเตียงไปซักล่ะ แล้วก็ลองเอายาฆ่าเห็บหมามาสระหัวดู น่าจะหายนะ ขนาดหมายังหายเลย
ฟังดูก็เข้าท่านะ อันแรก แต่อีกอัน เลียนแบบหมาเลยหรอ แต่ผมมาคิดๆดูล่ะ ไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้ว เลยจะไปซื้อยาฆ่าเห็บหมามาสระผมเลย งานนี้ จะได้นอนสบายๆ แล้วก็เลยเอาผ้าคลุมเตียงไปซักด้วยเลย
พอเปิดผ้าคลุมเตียงเท่านั้นล่ะ ผมพะงัก ช็อค ตกใจ (ยิ่งกว่าเปิดส้วมแล้วเจออึที่ไม่ราดอีก) เฮ้ มันเป็นบ้าอะไรกัน คือแบบว่า ไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ทุกท่านได้ชมกัน เพราะว่า สติไม่รู้แล้ว แต่ก็มีในอินเตอร์เน็ตน่ะ คล้ายๆกัน จำนวนมันไม่ต่างกันเลย
คือเป็นจุดๆ ขยับได้ทั่วเตียงเลย มันไม่ธรรมดา มึทุกตารางฟุต ที่ไม่มีที่ซ่อนก็น้อยหน่อย มีที่ซ่อน ก็เยอะหน่อย แต่รวมกัน ผมว่างานนี้เลือดหมดตัวแน่ๆ
ผมรีบเอาปลอกหมอนทั้งหมดไปซักให้หมดเลย แล้วก็เอาผงซักฟอกเทใส่ (ขนาดมากกว่าปกติ 5 เท่าได้ ) กองเป็นภูเขาเลย ปิดฝาเปิดน้ำร้อน 100องศาเลย กะว่า มึงตายแน่ๆ แล้วก็หยิบไอ้ยาฆ่าแมลงที่ว่าเบาๆ ขึ้นมาด้วย ฉีดใส่เตียงเลย ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว เอาซะเตียงเปียกน้ำเลย ผมเห็นมันเมาๆ แล้วก็ร่วงลงมานิ่งบนพื้นเลย เหนื่อยมากๆ
ผมเห้นแบบนี้แล้วก็ชื่นใจ แม้ใจนึงก็กลัวเรื่องยาฆ่าแมลงก็เถอะ แต่เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ ที่สนุกจริงๆ สะใจโว๊ยๆๆ แล้วผมก็เดินไปซื้อยาฆ่าเห็บที่ห้างเลย ไม่คิดอะไรแล้ว ฮ่าๆ
ก็แชมพูกลับมา ผมก็รีบอาบน้ำเลย สระหัวให้เต็มที่ ยาหมดไปครึ่งขวด แล้วก็ล้างทั้งตัวเลย เหม็นๆหอมๆยังไงก็ไม่รู้ แชมพูหมานี่ แล้วผมก็จัดแจงเอาผ้าปูเตียงขึ้นมา คลุมเตียงให้เรียบร้อย หมายมั่นว่า คืนนี้หลับสบายแน่นอน
แต่ถว่า กระผม ได้ตกใจอีกครึ่งนึง เมื่อเศษซากศพที่ร่วงลงมากองกับพื้น มันหายไป มันหายไป มันหายไป มันหายไป คืนนั้นผมเปิดไฟทั้งคืน กะว่ามันไม่ออกมาแน่ จากการศึกษามาบางส่วน คือมันจะไม่ชอบแสงไฟสว่างๆ ชอบมืดๆ ซอกๆมากว่า ผมเลยเปิดไฟเลย แล้วก็นอน
ตามคาด สะดุ้ง คราวนี้ยังไม่หลับ มันโผล่มาแล้ว แชมพูหมาไร้ประโยชน์สิ้นดีเลย ผมเอาอีกครึ่งขวดที่เหลือ บีบใส่ตัวเรือดเลย หวังว่าตายแน่ แล้วผมก็เอามือทาแชมพูบ้านั้น ทั่วเตียงจนเปียกอีกรอบนึง เหม็นๆหอมๆไปทั้งห้องเลย ผมหันกลับมาดูอีกรอบ มันไปแล้ว มันว่ายแชมพูไปแล้ว
โทรหาแม่ทันที คราวนี้บอกเลย ว่า มีตั่วเมื่อไร กลับเมื่อนั้น เย็นนี้ก็เอา พรุ่งนี้ก็เอา ไม่ไหวแล้ว แม่ตอบมา ok เลยลูก เพราะถึงแม่ไม่ให้ ลูกก็กลับอยู่ดี
ผมจะบ้าตาย ไม่ได้นอนมาหลายคืนมาก เป็นสัปดาห์เลย แถมเป็นไข้อีก กินอะไรก็ไม่รู้ เครียด ตอนนี้รู้เลยไอ้พวกประสาททั้งเลย ทำไมชอบเอามือมากุมหัวกันเป็นว่าเลย ตอนนี้ ผมนั่งตัวกลม เอามือกุมขมับทั้งคืนเลย ช่วงนี้เป็นผีติดเฟสบุ๊คไปเลย ใครก็ได้ คุยกับฉันที ฉันจะบ้าแล้ว
"ข้างนอกก็หิมะ ในบ้านก็เกย์ ในห้องก็เรือด"
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจอะไรหลายอย่างบนโลกมากขึ้น รู้สึกถึงเด็กที่ไม่มีอะไรกิน คนทีไม่มีที่จะนอน คนต้องระแวงระวังตลอดเวลา คนโรคจิต สารพัดอย่างที่ปกติไม่เคยคิดมาก่อนเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
^ 2 U the comment