ก็เรื่องปกติที่ร้านอาหารก็ต้องมีครัวอยู่แล้วล่ะ ไม่มีอะไรหรอก ผมก็ได้ทำงานในครัวเหมือนกัน แค่นิดหน่อย เป็นลูกมือแม่ครัวที่นี่ แม่ครัวที่นี่ชื่อพี่พร เรียกพี่เพราะรู้สึกเรียกป้า มันแก่ไปน่ะล่ะ ก็อารมณ์ดี ขำๆ สบาย แบบไทยๆน่ะ
วันที่อยู่ในครัวกับพี่พรเขา ก็มักจะร้องเพลงให้ฟัง แต่เพลงที่พี่เค้าร้องแต่ละเพลง ผมยังไม่เกิดเลยอ่า ไม่รู้จักซักเพลงเลย พี่เค้าก็ร้องไปเรื่อย จนคุณน้า (เจ้าของร้าน) ลงมาทำงาน พี่แกเงียบเลย ไม่รู้อะไร อิอิ
พี่เค้าก็ยังชวนไปวัดอีกด้วย ที่นี้รู้สึกว่าจะมีวัดไทยวัดเดียวมั้ง แต่ที่พี่เค้าบอกเป็นวัดที่ลาดพร้าว 81 น่ะ เห็นว่าเป็นตึกเก่าๆ ไม่ใช่วัด แต่ีพระนิดหน่อย เน้นสอนมากกว่าเน้นความเวอร์จากงานก่อสร้างไร้สาระ อันนี้ตบมือให้เลย
เอาเถอะนอกเรื่องมากไปหน่อยแล้ว จะบอกว่าแม่ครัวที่นี้ทุกคนต้องทำงานได้ เกิน 4 อย่างพร้อมๆกัน คือ พี่เค้าทำอาหาร 7กระทะพร้อมกันได้เลย เพราะอีกอันเป็นหม้อต้มน้ำซุป ก็เลยเอามาใช้งานไม่ได้ ผมยังคิดอยู่เลยนะ ถ้าพร้อมมาอีกซัก 8 อัน พี่พรคงมันน่าดูเลยล่ะ หมุนรอบตัวเองเลย เวลาทำอาหารทีนึง บางทีก็โดนน้าว่า ประมาณว่าทำหลายๆอย่างแล้วมันผิดง่าย ใส่ไก่ กับกุ้งสลับกันก็เคย บางทีก็ใส่ผิด บางทียกไม่ทันก็ไหม้ก็เคยมีเหมือนกัน เพราะดูแลไม่ทัน พี่เค้าก็มาบ่นๆกับผมนะ ถ้าทีละอย่าง จะมีเตาไฟทำไมต้อง 8 อัน หรือจะต้มน้ำซุป 7 หม้อเลยดี เหลือเอาไว้ทำไข่เจียวหน่อยซักกระทะนึง แล้วก็เวลาลูกค้ามา จะเร่งทำไม ถ้าไม่เร่ง จะค่อยๆบรรจงทำทีละกระทะเลย จะได้อร่อย ไม่ใช่เพราะทำอย่างพิธิพิถัน แต่รอจนท้องร้องน่ะ ก๊ากกกก
บางทีผมเห็นพี่เค้า ใส่นู้นนิดใส่นี่หน่อย คลุกๆแปปๆ เดียวก็เสร็จ อร่อยด้วย แต่พอผมลองทำเอง อะไรไม่รู้ (ไปดูเรื่องแรกๆ นั้นล่ะ) ดูง่ายแต่ยากนะ เห็นแล้วก็อยากลองทำอาหารดูบางนะ จะได้ทำกินเอง เพราะไม่ค่อยชอบกินเผ็ดๆ
บางทีเวลาทำอาหาร ก็จะมีแบบกินที่ร้าน แล้วก็ Take home ก็มีแบบมารับเอง ไม่ก็ไปส่งให้น่ะ ผมเองก็เอาอาหารที่ทำมาจัดใส่กล่องให้เรียบร้อยก่อนที่จะส่ง บางทีพี่พรเค้าทำ TA (take home) เสร็จแล้ว น้าก็วิ่งลงมาว่า ประมาณว่า คนขับรถยังไม่กลับมา จะรีบทำ TA ทำไม เพราะว่าอาหารมันจะเย็น แล้วก็มีแขกที่รอกินที่ร้านอีก เสียเวลา พอน้าไปแล้ว พี่พรก็บ่นๆนิดหน่อย "มึงคิดว่ากูเห็นคนขับรถด้วยหรอ กูอยู่แต่ในครัว ไม่เห็นตะวันตกดินเลย" ผมก็ไม่รู้จะว่าไงนะ จะว่าไปผมเองก็เห็นด้วยนะ คืออยู่ในครัว ไม่รู้หรอกว่า คนขับไปไหนอ่า
เวลาล้างจานที่นี้ก็แปลกดีนะ เพราะปกติผมจะล้างสะอาดมากๆ แต่ว่าธุรกิจ เวลาเป็นสิ่งสำคัญมากๆ ดังนั้น ผมเลยต้องล้างอย่างเร็ว แน่นอน อันไหนขัดไม่ออก ช่างมัน ก๊ากกกก กูไม่ได้แดกโว๊ย ประมาณนั้น บางทีจานก็ยังเป็นมันๆเลยก็มี แล้วแต่ว่ากรรมตามทันครับ เวลาผมมาที่นี่ ก็ต้องกินอาหารก่อนใช่ป่ะ มันก็จานที่ล้างเน่าๆน่ะล่ะ เอามาใช้ ฮือๆ
เห็นว่าคนที่นี่เอาล้างยาล้างจานมากินได้เลย ผมก็ไม่รู้นะ แต่ก็เคยเห็นเหมือนกัน บางทีคนที่นี่ล้างแก้ว ยังมีฟองติดแก้วอยู่เลย เอาผ้ามาเช็ดฟองออก แล้วก็เก็บไปเลย คือผมเห็นแล้วตกใจเลย นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องซื้อจานชามมาใช้เองตอนที่อยู่บ้าน host ในเดือนแรกๆ
เรื่องปีเตอร์ที่นี่อันตรายมาก ไม่ใช่เรื่องเชื้อโรคนะ แต่เป็นเรื่องร้านอาหารแทน คือว่าทุกๆปี จะมีการสุ่มวันมาตรวจร้านอาหารทั่วประเทศ (ตรวจทุกวันน่ะล่ะ แต่ประมาณร้านละครั้งต่อปี) ก็มีเหตุการณ์อยู่บาง อย่างเจ้าหน้าที่มาตรวจร้านอาหาร ดันเจอปีเตอร์วิ่งตัดหน้า ร้านโดยปิดเลย คือกฏหมายที่นี่เข้มมาก (ไม่เหมือนบ้านเรา) ที่ร้านก็เลยพยายามทำความสะอาดกัน กลัวเจอปีเตอร์วิ่ง แต่ผมก็งงนะ คือเวลาเจ้าหน้าที่มาตรวจ เห็นกล่องดักปีเตอร์ ผมว่าเป็นผม ผมสั่งปิดร้านเลยดีกว่า อุอุ
ลืมไป คนที่นี่เรียก หนู ว่าปีเตอร์ น่าจะมาจากนิทานอาไรซักอย่างนี่ล่ะ
นอกจากนั้น ถ้าร้านอาหารทุกจับได้ว่าทำคนท้องเสีย จ่ายหนักมาก แถมอาจโดยปิดร้านได้เลย อันตรายมาก คนที่ร้านก็เลยพยายามทำความสะอาดที่ร้านกัน แบบไทยไทย
ก็เอาน้ำยาฉีดพนังมาฉีดๆน่ะล่ะ ผมก็ฉีดไปเช็คไป บางทีละอองก็ลงไปในเตาน้ำมันทอด พี่พรเค้าก็บอกไม่เป็นไร อย่างเก่งก็ปู๊ดป๊าด เอ้า ไหนว่ารักษาความสะอาดไม่ใช่หรอ พี่เค้าก็บอกมาอย่างมีเหตุผล ก็น้ำยาฉีดนั้นทำให้ครัวสะอาด แสดงว่าถ้ากินไป ท้องก็สะอาดด้วยแน่ๆ ผมอึ้งไปเลย สุดๆคิดได้ไงหรือไม่ได้คิดก็ไม่รู้
อ๊วกๆๆๆๆๆๆ....ๆๆๆๆ ....!!!
ตอบลบนี่หากน้าเจ้าของร้านเข้ามาอ่านละก๊....
ปัญญ์โดนไล่ออกแน่....
น่าฝึกทำอาหารกับพี่พรแฮะ....ยกเว้น....เรื่องประหยัดและไม่สะอาด... ต่อไปมีโอกาสเป็นกุ๊กฝีมือดี เปิดร้านที่ กทม ได้
ตอบลบ